ÜIkemizin en büyük sorunlarından biri, siyasetin her alana nüfuz etmiş olmasıdır. Spor, sivil toplum, akademi, yayıncılık, sanat ve entelektüel dünyamız, siyasetin yönlendirici ve belirleyici rolü altında şekillenmektedir. 

Özellikle felsefe ve sosyal bilimler alanındaki düşünürlerimizin, bilgi ve birikimleriyle topluma rehberlik etmeleri, iyiye, güzele ve hakikate dikkat çekmeleri gerekirken, siyasi organizasyonların ideolojik propaganda aygıtlarına dönüşmüş izlenimi vermeleri endişe vericidir. 

J.P.Sartre Entellektüel Kimdir? sorusuna şu cevabr verir.: "Entelektüel, kendi sınıfsal ve ideolojik konumunu aşabilen kişidir." Sartre, Felsefecilerin ve entelektüellerin belli bir ideolojik kampın içinde sıkışıp kalmak yerine özgürce düşünebilmeleri gerektiğini vurgular. 

Kritik dönemlerde geniş halk kesimlerine entelektüel bir

perspektif sunarak kamuoyu oluşturmak ve siyasal

mekanizmalara etki etmek  yerine, birçok düşünür ve

akademisyen, adeta bir siyasi partinin ilçe başkanı gibi

hareket etmekte; felsefenin ve entelektüel duruşun

saygınlığını zedelemektedir. Nietzsche,Böyle Buyurdu

Zerdüşt' te,"Sürü, kendisine yol göstereni

sever ama o yol gösterenin özgür olmasını istemez."

Nietzsche,entelektüellerin halk tarafindan alkışlansa bile,

çoğu zaman özgürlüklerinin sınırlandırılmak istendiğini söyler. 

Oysa felsefe ve entelektüel duruş, kalabalıkların alkışına talip olmaz.

Düşünürlerin belirli bir ideolojinin savunucusu hâline gelerek propaganda aygıtına dönüşmesi, üIkemizin düşünsel gelişimi açısından kaygı vericidir. 

Siyasetin etkisi altında şekillenen değil, siyaseti etkileyebilen bir felsefi tavir ve olgunluğa sahip bir entelektüel sinif inşa etmenin, hangi partinin ülkeyi yöneteceğinden çok daha önemli bir mesele olduğu kanaatindeyim.